İnsanın hayatında en büyük hazinelerinden biridir kardeş sahibi olması. Bazıları 10 tane kardeşin olacağına bir tane dostun olsun yeter diyebilirler ama yok yahu öyle demeyin. Canınızın bir parçasıdır kardeşiniz, kimse çekmez nazınızı onun çektiği kadar, kimse bilmez çocukken yaşadıklarınızı, birbiriniz için masumca yaptıklarınızı, döktüğünüz gözyaşlarını, kimse bilmez onun sizi nasıl teselli ettiğini. Sadece siz bilirsiniz ve bazen masumiyetinize dair unuttuğunuz tüm anılar, bakışlarınız bir anlık buluştuğunda içinize düşer ve hatırlatır o saf sevgiyi. Benim bir ağabeyim var. Herkese nasip olmayan şahane bir çocukluğumuz oldu onunla. Sakin görüntüsü ardında çok muzip, komik ve eğlenceli bir karakteri vardı onun. Ve bir o kadar da korumacı.. Bazen bu tarafı can sıkıcı da olurdu ama yine de hakkını yiyemem, bir gün bile kıskanmamıştır beni, neticede ben doğduğumda henüz 3.5 yaşındaymış. Birlikte yaptığımız yaramazlıkların sonucunda azarı işiten hep ben olsam da hiç vazgeçmedik kudurmaktan ve annemin önünde beni korumak için siper oluşunu da hiç unutmadım.…
